Eerste maand
Blijf op de hoogte en volg Judith
15 Maart 2013 | Oekraïne, Ivankiv
Communicatie
Jammer genoeg verloopt de communicatie hier niet zo heel erg goed. En dan is het niet de taal die de grootste barrière is. Er wordt heel vaak niet vertelt wat er gaat gebeuren. Zo zijn ze soms ineens weg, zonder dat ik weet waar ze zijn. Ook ik weet nog maar heel weinig over de kinderen. En het blijkt zo te zijn dat Loeba en Andre hier de ‘ouders’ zijn. Allemaal informatie die ik via via moet horen….
De rest van de week
Maandag moesten Maxim en Nazar weer naar de dokter voor controle. Omdat ze zo heel erg hoesten zijn ze nu dus al bijna een week thuis. Het gaat gelukkig wel beter en ze hoeven nu veel minder medicijnen in te nemen. Hopelijk gaan ze snel weer naar school, want het is best vermoeiend ze heel de dag te vermaken. Dit keer was het minder chaotisch in het ziekenhuis. Iedereen wacht heel erg netjes totdat ze aan de beurt zijn (op volgorde van binnenkomst). Er waren best veel mensen die geholpen moest worden en iedereen gaat altijd zitten en wacht op z’n beurt. Maar als iedereen zit, weet je dus niet wie er als laatste bij is gekomen, dus iedereen die binnen komt vraag aan iedereen wanneer ze aan de beurt zijn en of er mensen na hun zijn gekomen. Heel netjes dus. Wat wel weer raar is, is dat het kamertje waar ze gecontroleerd worden, zit ook een soort secretaresse en daar komen dus ook weer mensen voor.. niet echt veel privacy dus.
Dinsdag ben ik weer even wezen wandelen. En toen zag ik dat de deur van het postkantoor open was, dus ben ik er even naar binnen geweest. Misschien niet zo´n heel erg goed idee want ik versta er niets van. Maar ik ging vragen of er misschien post was gekomen. De mevrouw achter de balie begon een heel verhaal, tja, toch niet echt makkelijk die taal. Ik had op de deur gezien dat ze tot 13 uur open was. Dus ben ik weer naar huis gegaan om m’n pakketje op te halen (waar m’n gebroken bril in zit) om die vervolgens op te sturen. Toen ik weer terug was met m´n pakketje begon ze weer een heel verhaal, al bladerend en telefonerend enzo. Uiteindelijk heb ik er van begrepen dat het niet opgestuurd kan worden en dat ik naar Ivankiv moet om het daar op te sturen. Wat een gedoe allemaal. Maar had wel post vanuit Nederland. Heel leuk natuurlijk!!
Ook heb ik een winkeltje ontdekt. Het is een mini winkeltje waar je drinken en wat te eten kan halen. Het is misschien twee keer zo groot als mijn kamer. Als het eten niet lekker is (of er is te weinig) dan kan ik daar wat gaan halen (want de kinderen gaan natuurlijk voor).
De kinderen waren veel thuis deze week. Soms waren ze ziek en andere dagen zoals vrijdag was het internationale vrouwendag waardoor iedereen vrij had. Donderdag hadden we al een heerlijke taart gekregen en aangezien we maar met drie vrouwen in dit huis zijn, hebben we die heerlijk opgegeten (in twee dagen).
Maandag was echt een rare dag. Eerst waren we naar Ivankiv geweest om een aantal boodschappen te doen en omdat Sasja dit keer naar het ziekenhuis moest. Alonya zat hele verhalen tegen Marcus te houden over jongens, daten, verkering en al dat soort dingen. Gelukkig heeft Marcus wat vertaalt en hebben we heel hard gelachen!! Thuis ging het ook alleen maar verder, wat erg gezellig was!
´s middags verliep het allemaal even wat anders.. Bogdan wilde naar buiten, maar omdat de andere kinderen bijna zouden komen en ik alleen was, wilde ik dat niet. Ging het naar z´n kamer, is hij uit z´n raam geklommen en zo naar beneden gesprongen. Ik was echt kwaad, maar dat kon ik niet tegen hem vertellen. Dus hij stond daar met een brede glimlach op z´n gezicht. En toen heb ik m gewoon niet binnen gelaten. Toen werd hij ook kwaad. Gelukkig kwam Marcus snel en kon hij met hem praten.
En ´s avonds werd ik gebeld dat ik tante ben geworden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Echt super leuk dat ze er nu eindelijk is! Emily Marianne (Emma) wordt ze genoemd! Het is nog wel heel raar en een beetje onwerkelijk allemaal. En het zal nog 5 maanden duren voor dat ik dr kan vast houden, dus dat is wel heel erg jammer. Gelukkig bestaat skype ook nog en krijg ik iedere keer een foto! Tis echt een schatje!!!!
Een wereld van verschil
Nu Andrew en Jenny eindelijk thuis is kan ik ook aan de slag. Dinsdag hebben we elkaar dan eindelijk echt goed gesproken. Wat heb ik veel informatie gekregen. Ze zijn echt super aardig en denken heel erg mee! Ze hebben zelf ook gewerkt in het weeshuis en weten dus hoe het is. Ze hebben me van alles uitgelegd en ook heel erg geholpen bij het brainstormen voor mijn scriptie. Dus ik kan eindelijk aan de slag om alles op een rijtje te zetten en ze echt te gaan helpen met een praktische hulp. Het was echt een super fijn en lang gesprek!!! Ik ben God ook zeer dankbaar voor wat hij mij hier allemaal geeft. Het is aan het begin ff saai geweest omdat ik weinig kon doen en te doen had. En nu kan het ik het alleen maar meer waarderen dat ik wat kan gaan doen.
Woensdag ben ik gelijk aan de slag gegaan. Ik heb m´n kamerindeling omgegooid en heb er nu echt mijn plekje van gemaakt, waar ik met goed kan concentreren en aan de slag kan. En ik ben ook gelijk aan het werk gegaan. Hopelijk wordt het werkplan wat ik heb opgesteld goed gekeurd!
Vandaag ben ik dank eindelijk op de markt geweest!! Ik heb m´n ogen uitgekeken! Het lijkt een beetje op de Haagse markt, allemaal kleine kraampjes waar iedereen z´n spullen verkoopt. Overal hebben ze ongeveer dezelfde spullen, maar goed, ze moeten toch wat. Het zou goed kunnen dat mensen nu heel erg beledigd zijn omdat ze me hebben aangesproken en ik niet keek of gewoon doorliep, maar hopelijk zagen ze een beetje dat ik toerist was.
Daarnaast heb ik ook heel wat in het vooruitzicht! Komende weekend ga ik naar lilian toe! Ze is een vriendin van mij die 800 km verderop in Oekraïne zit. Dus ik ga een hele reis maken!! En over 1,5 week komt Marleen op bezoek voor een paar daagjes, echt super gezellig!
Vanaf nu is het avontuur toch echt begonnen!
Jammer genoeg verloopt de communicatie hier niet zo heel erg goed. En dan is het niet de taal die de grootste barrière is. Er wordt heel vaak niet vertelt wat er gaat gebeuren. Zo zijn ze soms ineens weg, zonder dat ik weet waar ze zijn. Ook ik weet nog maar heel weinig over de kinderen. En het blijkt zo te zijn dat Loeba en Andre hier de ‘ouders’ zijn. Allemaal informatie die ik via via moet horen….
De rest van de week
Maandag moesten Maxim en Nazar weer naar de dokter voor controle. Omdat ze zo heel erg hoesten zijn ze nu dus al bijna een week thuis. Het gaat gelukkig wel beter en ze hoeven nu veel minder medicijnen in te nemen. Hopelijk gaan ze snel weer naar school, want het is best vermoeiend ze heel de dag te vermaken. Dit keer was het minder chaotisch in het ziekenhuis. Iedereen wacht heel erg netjes totdat ze aan de beurt zijn (op volgorde van binnenkomst). Er waren best veel mensen die geholpen moest worden en iedereen gaat altijd zitten en wacht op z’n beurt. Maar als iedereen zit, weet je dus niet wie er als laatste bij is gekomen, dus iedereen die binnen komt vraag aan iedereen wanneer ze aan de beurt zijn en of er mensen na hun zijn gekomen. Heel netjes dus. Wat wel weer raar is, is dat het kamertje waar ze gecontroleerd worden, zit ook een soort secretaresse en daar komen dus ook weer mensen voor.. niet echt veel privacy dus.
Dinsdag ben ik weer even wezen wandelen. En toen zag ik dat de deur van het postkantoor open was, dus ben ik er even naar binnen geweest. Misschien niet zo´n heel erg goed idee want ik versta er niets van. Maar ik ging vragen of er misschien post was gekomen. De mevrouw achter de balie begon een heel verhaal, tja, toch niet echt makkelijk die taal. Ik had op de deur gezien dat ze tot 13 uur open was. Dus ben ik weer naar huis gegaan om m’n pakketje op te halen (waar m’n gebroken bril in zit) om die vervolgens op te sturen. Toen ik weer terug was met m´n pakketje begon ze weer een heel verhaal, al bladerend en telefonerend enzo. Uiteindelijk heb ik er van begrepen dat het niet opgestuurd kan worden en dat ik naar Ivankiv moet om het daar op te sturen. Wat een gedoe allemaal. Maar had wel post vanuit Nederland. Heel leuk natuurlijk!!
Ook heb ik een winkeltje ontdekt. Het is een mini winkeltje waar je drinken en wat te eten kan halen. Het is misschien twee keer zo groot als mijn kamer. Als het eten niet lekker is (of er is te weinig) dan kan ik daar wat gaan halen (want de kinderen gaan natuurlijk voor).
De kinderen waren veel thuis deze week. Soms waren ze ziek en andere dagen zoals vrijdag was het internationale vrouwendag waardoor iedereen vrij had. Donderdag hadden we al een heerlijke taart gekregen en aangezien we maar met drie vrouwen in dit huis zijn, hebben we die heerlijk opgegeten (in twee dagen).
Maandag was echt een rare dag. Eerst waren we naar Ivankiv geweest om een aantal boodschappen te doen en omdat Sasja dit keer naar het ziekenhuis moest. Alonya zat hele verhalen tegen Marcus te houden over jongens, daten, verkering en al dat soort dingen. Gelukkig heeft Marcus wat vertaalt en hebben we heel hard gelachen!! Thuis ging het ook alleen maar verder, wat erg gezellig was!
´s middags verliep het allemaal even wat anders.. Bogdan wilde naar buiten, maar omdat de andere kinderen bijna zouden komen en ik alleen was, wilde ik dat niet. Ging het naar z´n kamer, is hij uit z´n raam geklommen en zo naar beneden gesprongen. Ik was echt kwaad, maar dat kon ik niet tegen hem vertellen. Dus hij stond daar met een brede glimlach op z´n gezicht. En toen heb ik m gewoon niet binnen gelaten. Toen werd hij ook kwaad. Gelukkig kwam Marcus snel en kon hij met hem praten.
En ´s avonds werd ik gebeld dat ik tante ben geworden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Echt super leuk dat ze er nu eindelijk is! Emily Marianne (Emma) wordt ze genoemd! Het is nog wel heel raar en een beetje onwerkelijk allemaal. En het zal nog 5 maanden duren voor dat ik dr kan vast houden, dus dat is wel heel erg jammer. Gelukkig bestaat skype ook nog en krijg ik iedere keer een foto! Tis echt een schatje!!!!
Een wereld van verschil
Nu Andrew en Jenny eindelijk thuis is kan ik ook aan de slag. Dinsdag hebben we elkaar dan eindelijk echt goed gesproken. Wat heb ik veel informatie gekregen. Ze zijn echt super aardig en denken heel erg mee! Ze hebben zelf ook gewerkt in het weeshuis en weten dus hoe het is. Ze hebben me van alles uitgelegd en ook heel erg geholpen bij het brainstormen voor mijn scriptie. Dus ik kan eindelijk aan de slag om alles op een rijtje te zetten en ze echt te gaan helpen met een praktische hulp. Het was echt een super fijn en lang gesprek!!! Ik ben God ook zeer dankbaar voor wat hij mij hier allemaal geeft. Het is aan het begin ff saai geweest omdat ik weinig kon doen en te doen had. En nu kan het ik het alleen maar meer waarderen dat ik wat kan gaan doen.
Woensdag ben ik gelijk aan de slag gegaan. Ik heb m´n kamerindeling omgegooid en heb er nu echt mijn plekje van gemaakt, waar ik met goed kan concentreren en aan de slag kan. En ik ben ook gelijk aan het werk gegaan. Hopelijk wordt het werkplan wat ik heb opgesteld goed gekeurd!
Vandaag ben ik dank eindelijk op de markt geweest!! Ik heb m´n ogen uitgekeken! Het lijkt een beetje op de Haagse markt, allemaal kleine kraampjes waar iedereen z´n spullen verkoopt. Overal hebben ze ongeveer dezelfde spullen, maar goed, ze moeten toch wat. Het zou goed kunnen dat mensen nu heel erg beledigd zijn omdat ze me hebben aangesproken en ik niet keek of gewoon doorliep, maar hopelijk zagen ze een beetje dat ik toerist was.
Daarnaast heb ik ook heel wat in het vooruitzicht! Komende weekend ga ik naar lilian toe! Ze is een vriendin van mij die 800 km verderop in Oekraïne zit. Dus ik ga een hele reis maken!! En over 1,5 week komt Marleen op bezoek voor een paar daagjes, echt super gezellig!
Vanaf nu is het avontuur toch echt begonnen!
-
15 Maart 2013 - 11:45
Elianne:
Tante Judith, dat klinkt leuk :) Gefeliciteerd!!
Fijn dat je nu echt kan starten en leuke dingen in het vooruitzicht hebt!
Succes!! -
15 Maart 2013 - 13:10
Petra:
Ha Juud,
Leuk om e blog te lezen.Alle beginis moeilijken hoop dat je je draai kunt vinden. Ik had van Lilian al begrepen dat je komt, enne je gaat ook mee naar het ziekenhuis waar Lilian werkt. Leukhoor, heb een goede tijd daar. Enne gfeliciteerd tante Juud.
Liefs Petra -
15 Maart 2013 - 17:49
Albertineke:
Hey Juud!
Leuk om te lezen dat het zo goed gaat nu! Opstarten gaat meestal traag is mijn ervaring, maar als het loopt, dan kan het wel eens gaan lopen als een trein.
Gefeliciteerd met je nichtje! Voor je het weet zijn de vijf maanden om en ik vermoed dat ze dan nog steeds heel lief is, waarschijnlijk nog schattiger :D
Succes verder met (school)/werk en Russisch (ik zou het niet zien zitten!).
Albertineke
-
15 Maart 2013 - 18:31
Elise:
Dikke knuf van Emma!!! -
16 Maart 2013 - 08:25
Mirjam:
Tante juut!
Wat missen we je! Maar wat leuk je verslag weer te lezen en te weten dat je zo enthousiast bent :) We zullen Emma je naam alvast leren. Het eerste wat ze zegt is juut, wedden? Speciaal voor jou!
Liefs, mir -
19 Maart 2013 - 14:04
Opa En Oma Dorst:
Hoi Judith,
Zo nu dan eindelijk eens een reisverslagje van jou. Wij kunnen het ons best voorstellen dat als je tegen iemand praat en hij of zij jou niet verstaat niets terug zegt. Opa heeft er al vaak van gedroomd dat hij alleen op vakantie was in Rusland. Waar ik dan helemaalmaal de weg niet weet en de taal niet kunt. Enorme paniek . Maar Juud fijn dat je het daar toch leuk vind. Nu nog een beetje de omgang met de anderen dan lijkt het gewoon een vakantie tijd. Zo Judith wij hebben even gereageerd en oma zal één dezer dagen eeen kaartje sturen . Zover is het toch ook uiteindelijk ook weer niet. Wij hebben de kleine Emma nog niet ge zien want wij zijn al 10 dagen bedolven onder de griep. Hebben er erg veel last van. Zo Juud je weet weer wat en de hartelijke groet van opa en oma dorst en tot tot horens.
Dag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
22 Maart 2013 - 13:53
Anneke Van Zuylen:
Ha Judith,
Heel leuk om jouw verhalen te lezen! Wat een andere wereld joh, en ook heel anders dan de zomerkampen die je daar meegemaakt hebt ??
Ik moest wel erg lachen toen je schreef over die jongen die uit het raam gesprongen was en jou buiten vandaan toelachte... Ik zag jou al helemaal kwaad en zoekend naar woorden staan...ik hoop dat jij er achteraf ook om kon lachen! ( je hoeft tenslotte niet af te studeren in pedagogiek!)
En dan dat je bent gaan lezen Judith! Ah, nu begrijpen wij elkaar! Ik zou zo een aantal mooie boeken naar je toe willen sturen maar dat zal wel goed komen als Marleen of je ouders naar je toe komen!
Judith, geniet van je verblijf daar en veel succes met je afstudeeronderzoek, ik gok op een 9!
Sterkte ook met het missen van Nederland en iedereen die je lief is. Wij missen jou ook, het is raar om je zo daags niet te zien!
Gods zegen voor jou en Jeremiahs Hope!
Liefs,
Anneke
-
22 Maart 2013 - 13:55
Anneke:
:) zo daags moet zijn zondags. :) leve de IPad...... -
01 April 2013 - 16:33
SanHilJoJel:
Hey Judith,
Nou, wij hebben de link weer teruggevonden, hoor! Dus nu i.p.v. een papieren groet, een digi-groet van ons uit het verre Iesselmuud'n. Grappig om je belevenissen te lezen! Oom Sander heeft net een 1 april grap met de jongens uitgehaald, kennen ze dat in de Oekraine ook? We wensen je een goede tijd en hopelijk kun je lekker aan de slag met je scriptie en de kids daar! En idd gewoon vragen stellen als je iets te weten wilt komen, dan gaan ze vast meer rekening met je houden en je uit zichzelf misschien ook dingen vertellen. Succes en een high-five van ons viertjes! SanHilJoJel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
